haven’t really slept at all since yesterday.
been in the office up until today..
been awake from the minute i woke on saturday
only had couple of forty winks today,sunday..
if there could be something i want this minute
it would be sleep which i barely needed
won’t give in to coke floats or burger meals
just want something free like a “good night sleep”..
,”) ‘nyt
Ang latest book na binabasa ko ngayon after ng “the child called ‘it'” ni dave pelzer, ay ang “magnanakaw!” ni ed lapiz na pinahiram skin ni wes..sabi dito.. there are things that rob us of happiness.. isa na ang pagiging PERFECTIONIST..
napa-sulat tuloy ako ng blog.. hehe.. dahil nga sa discussion nito tungkol sa pagiging PERFECTIONIST.. well, totoo naman kase..
“..we should be CLEAN enough to be HEALTHY, but DIRTY enough to be HAPPY”.. totoo naman diba.. may mga batang hindi masaya dahil pinagbawalan maging “dirty”, hindi naranasan ang gumulong sa putik, mapunasan ng ice cream sa mukha.. at kung ano ano pa..
kaya pag nagkaron kayo ng mga little “you”, paexperience nyo naman ang maglaro at magsaya, hayaan nyong mging “dirty” sila ..hehehehe..
may point naman diba..?
sabi nga ng isang bata sa commercial..
“i’m sorry.. i got stinky, i got dirty.. but see! i learned!”
sabi nga nila.. minsan kelangan din natin ng konting mikrobyo sa katawan.. hehe
be clean enough to be healthy, but be dirty enough to be happy! 🙂
one person’s trash is another person’s treasure..
minsan pala, kaya hindi dumadating un hinihintay mo, sinasadya talaga un ni Lord kase merong taong nangangailangan at naghihintay ng tulong mula sa IYO mismo..
just want to share something.. nainspire lang ako sa sarili kong kwento..hehe.. you may find this story too long.. pero try to read it..
so..eto un..
last night, pauwi na ako ng mga 9:30, pumila ako sa pilahan ng jeep papunta sa amin dun sa may baba ng north mrt station..
andun ako sa pila ng from 9:30 and one hour na un nakakalipas wala paring dumadating na jeep..andun parin ako sa pila na paikli nang paikli kahit na walang jeep na dumadating.. meaning naiinip na un ibang mga tao kaya umaalis na lang sila..
i have always been very patient when it comes to waiting for someone or something to come.. hmm.. so mejo natitiis ko pa kahit na isang oras akong maghintay (wel, isa narin un reason na ayaw kong madoble pa ang pamasahe ko.. ahaha)..so ayun.. i had a strong faith last night na meron at merong jeep na darating.. naghintay rin lang nman ako ng isang oras, why not hintay pa ulet ng konti malay ba natin kung meron pa ngang dadating..
chempre, tao lang nman din ako.. hehe.. naiinip din.. kumbaga, un pisi ng pasensha ko umiikli din.. i was beginning to hate everyone responsible for the pila.. hehe.. un mga barkers/callers, drivers, etc.. sabi ko pa man din hindi ako aalis sa pila hangga’t may tao pa sa harap ko..
unfortunately, the first few people na nasa unahan ko eh unti-unti nang nababawasan hanggang sa ako na un nasa unahan ng pila.. i began to think.. tpos think ulet.. tpos isa pang think ulet.. ayun.. sabi ko sa sarili ko “waa! ayoko na! maghahanap nalng ako dun sa iba ng jeep!”
**sa isip ko bket ganun eh usually naman kahit quarter to 11pm na meron at meron paring dumadating na jeep eh.. bket ngyon wala..
so ayun.. naglakad ako, when i was already a few steps nlng from the footbridge papuntang SM north, i came to pass by a woman who’s then carrying her sleeping 3 or 4-yr old daughter.. hinarap nya ako then she said something like kung pwede ba siya makahingi kahit na barya lang.. first impression was haay baka niloloko lang ako nito kase meron nang nangganun skin before.. nasabi ko nlng sknya “ay wala na ho eh..” while walking away, tpos sabi niya “kahit na 18 pesos lang uuwi po kase kame sa ubando”, it was then that i turned back to her while i was thinking “teka magkano ba papuntang ubando at san ba un?” ..and it was then na bigla nalng ako naghagilap ng kung magkano man ang makita ko sa pouch ko.. before pa nun kase balak ko na mag-taxi pauwi.. but i thought na mas kelangan nila un pamasahe ko so i decided to give her a hundred.. kesa naman sa ilang loko-lokong taxi drivers mapunta un, sknya nlng ng anak niya kase tulog na tulog na un anak niya at mukang pagod na pagod na siya kakakarga dun sa bata..
ang haba ng kwento ko noh.. pero this is what i really want to share..
minsan pala, kaya hindi dumadating un hinihintay mo, sinasadya talaga un ni Lord kase merong taong nangangailangan at naghihintay ng tulong mula sa IYO mismo..
nagets niyo ba..? hmm.. wala lang nkakatuwa kase alam niyo un.. actually right after my encounter with that woman (na karga ang anak niyang tulog na tulog) sobrang napangiti ako tpos nasabi ko nalng talaga walang biro sa sarili ko na “hahaha! kaya naman pala eh! haaay.. IKAW talaga! dami MOng pakana!”
isipin niyo.. isang oras din kaya silang naghintay or isang oras din kayang walang pumapansin dun sa mag-ina, and they are very patient and faithful enough to wait until may pumansin na sa kanila??
hmm..astig.. naisip ko kase..siguro kung naging sobrang patient pa ako sa paghihintay baka sila nman un nainip sa tulong ng iba at umalis.. (edi kawawa naman..),.
hmm..minsan din pala un NIGHT natin may turn out to be an instrument or a blessing in disguise para maging LIGHT tayo ng iba.. 😉
as the cock crows
i thank You that im able to get up
able to open my eyes and see
it’s already morning, i have to be early
as the cock crows
i thank You that im able to hear
the ringing fone beside me
snoozing heavily to wake me
as the sun rises
and the first tv show airs
i thank You that im able to grasp
every thing that i could see, hear, and watch
every day may not always be as good
every person i meet may not all be as nice
my “works” may not always be perfect
You made it that way so i will always try my best..
God Bless everyone! 😉
